آغاز حمل حضرت آمنه به رسول خدا

سید بن طاووس در "الاقبال" می گوید: در شب جمعه دوازده شب مانده به آخر جمادی الثانی، حضرت آمنه بنت وهب علیها السلام به وجود شریف رسول خدا صلی الله علیه و آله حامله گردید. بدین منظور سزاوار است که این شب را با احیاء نمودن به عبادات و طاعات الهی تعظیم نمایند و آن را به خاطر رسول خدا صلی الله علیه و آله بزرگ بشمارند.

شیخ صدوق در کتاب «کمال الدین» از قول ابان بن عثمان نقل می کند که: چون عبداللَّه بن عبدالمطلب بالغ شد، عبدالمطلب، آمنه‌ دختر وهب زهرى را براى او گرفت و پس از تزویج برسول خدا (ص) آبستن شد. از آمنه روایت شده که گوید چون به او آبستن شدم احساس نکردم و در دوران آبستنى اثر سنگینى حمل‌ که بر حسب عادت بزنان دست می دهد به من دست نداد، در این میان خواب دیدم که گویا کسى نزد من آمد و گفت تو به خیر الانام آبستنى. چون هنگام زائیدن رسید بسیار بمن آسان بود و چون خارج شد با دو دست و دو زانو خود را از زمین پرهیز داد و شنیدم یکى گفت خیر البشر را زائیدى، او را بواحد صمد پناه ده از شر هر ستمکار و حسود ...

چون وجود شریف رسول خدا صلی الله علیه و آله در رحم مادرش حضرت آمنه سلام الله علیها منعقد گردید، عبدالله بن عبدالمطلب علیه‌السلام به همراه بازرگانان قریش برای تجارت عازم شام شد و در بازگشت از شام در یثرب (مدینه منوره) بیمار و پس از مدتی در همانجا بدرود حیات گفت و از این رو علی رغم اشتیاق فراوان به دیدار فرزند، به آرزوی خود نایل نیامد.

عبدالله دو ماه و به روایتی هفت ماه پیش از میلاد مسعود رسول خدا صلی الله علیه و آله وفات یافت و هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه و آله به دنیا آمد، سایه پدر بر سرش نبود و در عوض، جد بزرگوارش حضرت عبدالمطلب از او نگهداری کرد و جای خالی پدر را برای او پر نمود.

پانویس

منابع

• سید تقى واردى، روز شمار تاریخ اسلام، جلد چهارم، ماه جمادی الثانی.
• شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه کمره ای.